Εμβαδόν

Ας θυμηθούμε τι είναι το εμβαδόν...

και από την εκαπιδευτική τηλεόραση

Επιρρήματα

Εκπαιδευτική Τηλεόραση

Αντωνυμίες

Εκπαιδευτική τηλεόραση

Κεντρικη και Νότια Αμερική

Η Διώρυγα του Παναμά


Ένα από τα λίγα θαύματα εφαρμοσμένης μηχανικής στο κόσμο, το Κανάλι του Παναμά πρέπει να είναι στη λίστα οποιουδήποτε ταξιδιώτη, ως ένα από τα μέρη που αξίζει να δει! Ενενήντα χρόνια μετά την ολοκλήρωση του, αυτή η ένωση μεταξύ των δύο μεγάλων ωκεανών είναι ακόμη ένα έργο ζωτικής σημασίας για την περιοχή, αλλά και για τις μεταφορές γενικότερα!

Οι ταξιδιώτες περνούσαν επί χρόνια από τον ισθμό που συνδέει τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική γνωστό ως «Σταυροδρόμι του Κόσμου» αλλά μέχρι να φτιαχτεί το κανάλι, η διαδρομή από το ένα μέρος στο άλλο γίνονταν μέσω των ποταμιών της ζούγκλας!

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ήδη από το 1501, οι άνθρωποι ονειρεύονταν μια γέφυρα νερού που να ενώνει τον Ατλαντικό Ωκεανό με τον Ειρηνικό, μέσα από τον ισθμό του Παναμά. Η προσπάθεια διάνοιξης της διώρυγας είχε αρχίσει απ' τα πολύ παλιά χρόνια. Πολλοί επιχείρησαν την εκτέλεση του έργου, αλλά οι εδαφικές ανωμαλίες, η διαφορά της στάθμης μεταξύ των δύο Ωκεανών και της παλίρροιας καθώς ο κίτρινος πυρετός έκαναν την κατασκευή προβληματική, αν όχι αδύνατη. Το 1859, τελείωσε η σιδηροδρομική γραμμή που διέσχιζε τον Ισθμό, αφού στοίχισε όμως πολλές απογοητεύσεις, κόπους και έξοδα. Φαινόταν, λοιπόν, πως τα πλοία θα συνέχιζαν να κάνουν το γύρο του Κέιπ Χορν, διαπλέοντας 8.000 μίλια παραπάνω. Παρόλ' αυτά, το 1876 οι Γάλλοι επιλέγουν και πάλι τον ισθμό του Παναμά σαν το ιδανικό μέρος για τη διάνοιξη της διώρυγας.κακή διαχείριση, η διαφθορά και η κλοπή οργίαζαν. Η προσπάθεια τερματίζεται άδοξα το 1888 με την πτώχευση της εταιρείας. Οι Γάλλοι εγκατέλειψαν το σχέδιο, αφήνοντας πίσω τους σκουριασμένα μηχανήματα και τάφους χιλιάδων εργατών.

Τελικά, το έργο ολοκληρώθηκε. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1913, αφού πρώτα είχαν αναλάβει τη κατασκευή του οι Η.Π.Α. , 
Άνοιξαν οι υδατοφράκτες και τα νερά του Ατλαντικού γέμισαν την πρώτη σύρτη. Πυκνά πλήθη από υπερήφανους εργάτες μαζί με τις οικογένειές τους ζητωκραύγασαν καθώς το πρώτο πλοίο, το ρυμουλκό "Γκέιταν", σημαιοστολισμένο μπήκε σφυρίζοντας μέσα στο φράγμα. Οι μηχανικοί και οι επίσημοι βρίσκονταν επάνω στο ρυμουλκό.
Ύστερα από ένα χρόνο, στις 15 Αυγούστου του 1914 η Διώρυγα παραδόθηκε στη διεθνή ναυσιπλοΐα. Μέχρι το 2000 βρισκόταν κάτω από την οικονομική εκμετάλλευση των ΗΠΑ.

Δείτε τα παρακάτω βίντεο για να καταλάβετε πως λειτουργεί το κανάλι...

Καναδάς

 ΚΑΝΑΔΑΣ

Κράτος της Βόρειας Αμερικής που καταλαμβάνει το βόρειο άκρο της. Στα ανατολικά βρέχεται από τον Ατλαντικό, στα νότια συνορεύει με τις ΗΠΑ, στα δυτικά βρέχεται από τον Ειρηνικό και συνορεύει με την Αλάσκα, ενώ στα βόρεια βρέχεται από το Αρκτικό Ωκεανό.
Ο Καναδάς είναι η δεύτερη σε έκταση χώρα της γης, μετά τη Ρωσία, με έκταση 9.976.139 τετρ. χλμ. και 27.743.000 κατοίκους.
Ο πληθυσμός αποτελείται κατά 40% από Άγγλους αποίκους, κατά 37% από Γάλλους αποίκους που ζουν κυρίως στην επαρχία του Κεμπέκ και διάφορους άλλους αποίκους, ανάμεσα στους οποίους και αρκετούς Έλληνες.
Οι ιθαγενείς του Καναδά, Ινδιάνοι και Εσκιμώοι, δε ξεπερνούν τις 150.000.  
Σήμερα ο Καναδάς είναι ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Η πρωτεύουσα του κράτους είναι η Οττάβα, ενώ επίσημες γλώσσες είναι η αγγλική και η γαλλική.
Στον Καναδά οι πιο πολλοί ποταμοί ενώνονται με τις λίμνες ή με μικρότερους άλλους ποταμούς, με αποτέλεσμα όλο το υδάτινο δίκτυο του Καναδά να είναι σχεδόν ενωμένο.

Το κλίμα του Καναδά είναι καθαρά ηπειρωτικό. Ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα, που είναι τελείως ανοιχτό προς το Βόρειο Πόλο, παρουσιάζει πολύ ψυχρούς χειμώνες με μέση θερμοκρασία περίπου -20° C. Μόνο στην περιοχή του Ειρηνικού ωκεανού το κλίμα είναι πιο εύκρατο κι αυτό μόνο στα παράλια που δέχονται το ζεστό θαλάσσιο ρεύμα από την Ιαπωνία. Αυτές ακριβώς οι κλιματολογικές συνθήκες εμποδίζουν την εγκατάσταση ανθρώπων σε μεγάλο μέρος της χώρας.
Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, περίπου το 65%, είναι συγκεντρωμένο στις επαρχίες του Οντάριο και του Κεμπέκ που θεωρούνται οι πιο ευνοϊκές από την άποψη των κλιματολογικών συνθηκών. Από τις μεγαλύτερες πόλεις του Καναδά είναι η Οτάβα με 693.290 κατοίκους που είναι και η πρωτεύουσα του κράτους, το Κεμπέκ (195.000 κ.), που είναι και το κέντρο της γαλλόφωνης περιοχής (με πολύ ισχυρό αυτονομιστικό κίνημα), το Μόντρεαλ (3.002.000 κ.), το Τορόντο (3.903.000 κ.), το Χάμιλτον (529.370 κ.), το Βανκούβερ (1.606.000 κ.) και η Βικτώρια (218.000 κ.).
 Το 44% του εδάφους του Καναδά καλύπτεται από δάση.
Για το λόγο αυτό ο Καναδάς θεωρείται η πρώτη παραγωγός χώρα στον κόσμο στην ξυλεία και το χαρτί.
 Ο Καναδάς είναι δεύτερος στον κόσμο στην παραγωγή χρυσού.
Ο Καναδάς, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ανακαλύφτηκε γύρω στο 1.000 μ.Χ. από τους Σκανδιναβούς. Πρώτοι έφτασαν οι Βίκινγκς και ίσως πολύ πιο νωρίς από το 1.000 μ Χ. Η ιστορία όμως του Καναδά αρχίζει μετά τη δεύτερη ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο.

Ινουίτ

 

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ινουίτ είναι το όνομα των Εσκιμώων της Αλάσκας, της Γροιλανδίας και του Καναδά. Είναι απόγονοι της νομαδικής φυλής των Τουλ (Thule) που εμφανίστηκαν στην Αλάσκα το 1000 μ.Χ. και μετακινήθηκαν στη δυτική Γροιλανδία μετά από τρεις αιώνες (1300μΧ) και λίγο αργότερα, το 1400 μ.Χ. στην ανατολική.
Καταφέραν να επιζήσουν σε δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες διαμένοντας σε ιγκλού και κυνηγώντας κυρίως φώκιες και φάλαινες, που τους εξασφάλιζαν τροφή και ένδυση. Μετακινούνταν με έλκηθρα τα οποία έσερναν σκυλιά. Ακόμη και σήμερα ακολουθούν τον ίδιο πατροπαράδοτο τρόπο ζωής χρησιμοποιώντας όμως ενίοτε και τζιπ -όταν αυτό το επιτρέπει το πάχος των πάγων- και κατοικώντας σε χτισμένα σπίτια.
 Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Γιατί δε λιώνουν τα Ιγκλού;

Κατασκευάζεται από ορθογώνια κομμάτια μήκους 0,60 μ. και πλάτους 0,20 μ. Τα κομμάτια αυτά κόβονται από μια μάζα χιονιού με ένα ειδικό μαχαίρι. Τα κομμάτια αυτά τοποθετούνται κυκλικά σε επίπεδη έκταση χιονιού.

Μετά το σχηματισμό του πρώτου κύκλου από πλάκες, τα υπόλοιπα κομμάτια λαξεύονται έτσι ώστε να σχηματιστεί μια επικλινής επιφάνεια που αποτελεί την πρώτη βαθμίδα.

Στη συνέχεια προστίθενται συνεχώς κομμάτια χιονιού έτσι ώστε στο τέλος να σχηματιστεί ένας τέλειος θόλος. Στην οροφή αφήνεται μια τρύπα για να αερίζεται ο χώρος.

Το χιόνι αρχίζει να λιώνει, όμως επειδή η οροφή του θόλου είναι καμπύλη δεν στάζει. Αντιθέτως τα κομμάτια του χιονιού εμποτίζονται με υγρασία.

Τότε οι Εσκιμώοι ανοίγουν την πόρτα και ο ψυχρός αέρας μεταμορφώνει το ιγκλού σε ένα συμπαγές και ανθεκτικό καταφύγιο, που λιώνει μόνο με το τέλος του χειμώνα. Άλλωστε να επισημάνουμε , ότι οι πολικοί άνεμοι πνέουν με θερμοκρασία -50 βαθμούς κελσίου και έτσι το εξωτερικό τοίχωμα του πάγου παραμένει παγωμένο.

Πρέπει να σημειώσουμε επίσης ότι το χιόνι, όσο και αν φαίνεται παράδοξο είναι κακός αγωγός της θερμότητας και του κρύου. Για αυτόν τον λόγο τα ιγκλού θερμαίνονται εύκολα και τους προφυλάσσουν από το κρύο. Αντίθετα ο πάγος είναι πολύ καλός αγωγός και όταν με τον καιρό το χιόνι μετατρέπεται σε πάγο, εγκαταλείπουν τα ιγκλού τους.

 

Εμείς κατασκευάσαμε ένα κολάζ με στοιχεία του πολιτισμού και της πανίδας του Καναδά όπως  επίσης και της μυθολογίας των Ινουίτ.

Μεξικό

Κράτος της Κεντρικής Αμερικής επίσημα Ηνωμένες Μεξικανικές Πολιτείες.
Στα Βόρεια συνορεύει με τις ΗΠΑ , στα νότια με τη Γουατεμάλα και τη Μπελίζ, στα ανατολικά βρέχεται απ' τον Ατλαντικό ωκεανό και στα δυτικά βρέχεται από τον Ειρηνικό ωκεανό. Η έκτασή του είναι 1.972.547 τετρ. χλμ. , ενώ ο πληθυσμός του περίπου 84.000.000 κάτοικοι.
Πρωτεύουσα είναι η πόλη του Μεξικού, που σήμερα έχει 18.700.000 κ. μαζί με τα περίχωρα.
Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 2300 μ. κοντά στο ηφαίστειο Ποποκατέπετλ. Άλλες πόλεις είναι η Γκουανταλαχάρα, η Μοντερέι, η Πουέμπλα, η Οιουτάντ Χουαρέζ, η Βέρα Κρουζ, το Ταμπίκο και το λιμάνι του Ακαπούλκο.
Θρησκεία των Μεξικανών είναι η χριστιανική (καθολικοί). Επίσημη γλώσσα είναι τα ισπανικά και νόμισμα το πέσο.
Ο πληθυσμός του Μεξικού αποτελείται κατά 29% από Ινδιάνους, ενώ τα 55% είναι μιγάδες και τα υπόλοιπα 15% είναι λευκοί και κρεολοί.
Η βλάστηση παρουσιάζει διαφορά στο Β. και στο Ν. τμήμα της χώρας. Στα Β. επικρατούν διάφορα είδη κάκτων, καθώς και άλλα είδη που έχουν προσαρμοστεί στις συνθήκες της ξηρασίας και των λίγων βροχών. Αντίθετα η βλάστηση στα παράλια, καθώς και στο Ν. τμήμα του οροπεδίου, είναι τελείως διαφορετική.
Η πανίδα του Μεξικού αποτελείται από διάφορα τρωκτικά, στα ορεινά δάση υπάρχουν αρκούδες, πάνθηρες, πούμα, λίγκες, ελάφια, μυρμηγκοφάγοι κλπ. Στα νότια είναι δυνατό να συναντήσει κανείς πιθήκους, τάπιρους και ιαγουάρους.
Το βασικότερο και αντιπροσωπευτικότερο γεωργικό προϊόν του είναι το καλαμπόκι που πατρίδα του, όπως ξέρουμε, έχει το Μεξικό, όπου το καλλιεργούσαν οι Αζτέκοι χιλιάδες χρόνια πριν. Σήμερα υπάρχουν στο Μεξικό 4.000 ποικιλίες του.
Άλλα βασικά προϊόντα είναι το σιτάρι, το ρύζι, το κριθάρι, το ζαχαροκάλαμο, οι πατάτες, τα εσπεριδοειδή, ο καφές, το κακάο.
Το Μεξικό είναι μια χώρα με πολύ παλιά ιστορία και με πολιτισμό, που έχει αναπτυχθεί, πριν ακόμη φτάσει ο Κολόμβος στην Αμερική. Η ιστορία του, πριν από την ισπανική κατοχή, δεν είναι πολύ γνωστή και παρουσιάζει κενά. Υπήρχαν δύο πολιτιστικά κέντρα, ένα στο βορρά, των Τολτέκων και ένα στο νότο, των Μάγια. Τα δύο βασίλεια διατηρούσαν μεταξύ τους καλές σχέσεις. Το βασίλειο όμως των Τολτέκων καταστράφηκε από τις επιδρομές των διάφορων φυλών από το βορρά και από τις δικές του εσωτερικές αντιθέσεις, γύρω στο 12ο - 13ο αιώνα.
Την ίδια εποχή εμφανίζεται και η φυλή των Αζτέκων, που ανήκαν στην ίδια φυλή με τους Τολτέκους.
Το 1810 ένας μιγάς ιερέας κήρυξε την επανάσταση εναντίον των Ισπανών, ενώ το 1821 ο τελευταίος Ισπανός διοικητής υπόγραψε το διάταγμα της ανεξαρτησίας του Μεξικού.

Η Μέρα Των Νεκρών στο Μεξικό

Για τους Μεξικανούς σημασία δεν έχει μόνο ο θάνατος, αλλά και αυτό που ακολουθεί. Σε αυτό το πλαίσιο, γιορτάζουν στις 2 Νοέμβρη την Ημέρα Των Νεκρών στα σπίτια και στα νεκροταφεία, προσπαθώντας να φανταστούν πως είναι αυτός ο άλλος κόσμος μέσα από αναπαραστάσεις.
Τόσο στις κοινότητες ιθαγενών όσο και στις μεγάλες πόλεις, ο κόσμος τιμά και θυμάται τους αγαπημένους τους νεκρούς με μια πολύ μεξικάνικη έννοια της ζωής και του θανάτου: πρόκειται για έναν εορτασμό και, για να το γιορτάσουν, γεμίζουν τους τάφους με λουλούδια, στήνουν βωμούς, τους οποίους στολίζει ο καθένας με τον τρόπο του και το γούστο του αλλά χωρίς να παραλείψει τα απαραίτητα αντικείμενα: Φωτογραφία του εκλιπόντος, μια μικρή μαγκάλη, λουλούδια σεμπασούτσιτλ, κεριά, «papel picado» (μεξικάνικο διακοσμητικό χαρτί), αντικείμενα τα οποία ανήκαν στον εκλιπόντα και τα αγαπημένα φαγητά και ποτά τα οποία απόλαυσε εν ζωή
Την ημέρα της γιορτής οι φούρνοι δεν μπορούν να καλύψουν την ζήτηση. Το “pan de muerto” είναι συνήθως στρόγγυλο και θεωρείται μεγάλη τύχη να βρεις μέσα του ένα μικρό πλαστικό σκελετούλι που έκρυψε ο φούρναρης (κάτι σαν το φλουρί της βασιλόπιτας δηλαδή). Πέρα από το φαγητό όμως και το στόλισμα των βωμών, οι οικογένειες φτιάχνουν τα calacas, μάσκες φτιαγμένες από πεπιεσμένο χαρτί όπου τα παιδιά ζωγραφίζουν κρανία.

Έτσι κι εμείς μαθαίνοντας  για την Ημέρα Των Νεκρών κατασκευάσαμε έναν δικό μας σκελετούλι από ζυμαρικά...